وقتی بی بی سی فارسی دلش به حال ماهیگیران مصری که بیکار شده اند می سوزد،خیلی روشن پیام می دهد که وقتی مردم به خیابانها بیایند کسب و کار از رونق و زندگی از جریان می افتد٬ پس بهتر است مردم به خانه هایشان برگردند و با بدبختی های خود بسازند تا دست اندرکاران این رسانه بتوانند بدون شرمندگی از بی طرفی ریاکارانه خود پرچمی ظفرمند بسازند. جریان رسانه ای غرب، با شباهت سازی اتفاقات با رویدادهای دیگر هیچ قصدی ندارد جز آنکه با آشفته کردن بحث موضوع بحث را عوض کند. مشکل مردم مصر٬ تونس و جای جای جهان نظام استبدادی است که در زیر هر لوایی غارت مردم را مشروعیت می بخشد.

اتفاقات خاورمیانه پرده ریاکارانه ای را که نظام سرمایه دارانه روی مقاصد اصلی خود که عقب نگاه داشتن این منطقه است تا مردم با وارد شدن به مدار توسعه یافتگی نتوانند حرف مستقل خود را بر زبان بیاورند به یک سو زد و امروز بی واسطه بر أنست سطح مطالبات را آنجایی نگاه دارد که اقتصادی سیاسی نتواند به خود تکانی به سود مردم بدهد. خاورمیانه امروز نشان داد که در دو قطبی اسرائیل و تند روهایی که با بمب گذاری بر آنند جهان را آشفته کنند تا نظام سرمایه داری کار خود را بکند راه سومی وجود دارد، یعنی به صحنه آمدن خود مردم. هم رژیم خشن اسرائیل و هم ترویست ها از تداوم نظامهای استبدای سود می برند و به این دلیل مدام می خواهند نشان دهند جز آنها صدای دیگری وجود ندارد. صدایی که از یک حنجره طنین می اندازد: نظام سرمایه  دار غارتگری که در بحران نمی تواند از خود و پیشنهادهایش یک رویا بسازد. آزادی را نه در رسانه ها دولتی و نه به ظاهر خصوصی نمی توان جستجو کرد، آزادی را مردم حمایت می کنند و می توانند تداوم بخشند.

این روزها بخشی از رسانه های غربی تهوع آور شده اند، چرا که پس از مدتها گذران در جهان امن، از یاد برده اند که چگونه باید از وضع موجود دفاع کنند. بگذریم که خود وضع موجود به صورت ساختاری نشان می دهد که امکان تداومش را از دست داده است . حتی کشورهای توسعه یافته با حذف حداقل های زندگی از توده ها می تواند وضع موجود را حفظ کند و این درست همان اتفاقی است که مردم را به خیابانها می کشاند.مردم بازی را به هم زده اند و وظیفه روشنفکران مستقل آنست که مبانی این آشفتگی را هم در سطح سیاسی و هم در کاریر رسانه ای افشا کنند. برای این افشاگری فردا دیر است.